
تغذیه نامتعادل: یکی از علل شایع ریزش موی زنان، تغذیه نامتعادل و فقدان عناصر غذایی مورد نیاز برای سلامت موها است. کمبود ویتامینها و مواد معدنی از جمله آهن، زینک، ویتامین D و ویتامین B12 میتواند باعث ضعف و ریزش موها شود.
تنش و استرس: تنش و استرس مزمن میتواند تأثیر مستقیم بر سلامت موها داشته باشد. تنش و استرس باعث افزایش هورمونهای استرسی مثل کورتیزول در بدن میشود که میتواند باعث ریزش موها شود.
تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران بارداری، شیردهی، بلوغ، ورود به سنین پس از ۴۰ سالگی و همچنین سنوپاوز میتواند عاملی در ریزش موها باشد.
بیماریهای مزمن: برخی از بیماریهای مزمن مانند بیماریهای تیروئیدی، بیماریهای ایمنی مانند بیماری کویلینگ، و بیماریهای پوستی مثل لوپوس میتوانند باعث ریزش موها شوند.
عوامل ژنتیکی: وراثت و ژنتیک میتواند نقش مهمی در ریزش موها داشته باشد. اگر والدین یا افرادی در خانواده تاریخچه ریزش مو داشته باشند، احتمال ریزش مو در افراد دیگری از خانواده نیز افزایش مییابد.
عمل جراحی و ترمیم مو: بعضی از روشهای جراحی و ترمیم مو میتوانند عواملی باشند که باعث ریزش موها شوند، مانند عدم تحمل بدن به عمل جراحی، عفونت
مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر مانند ماریجوانا، کوکائین و متامفتامین میتواند عواملی باشد که به ریزش موها کمک کنند. این مواد ممکن است با تأثیر منفی بر سلامت عمومی بدن و تغذیه موها باعث ریزش آنها شوند.
تنظیم نامناسب مو: استفاده نامناسب از محصولات مویی، استفاده اغلب از ابزارهای گرم مانند حالتدهندهها، رنگ کردن موها و مصرف مکملهای مویی بدون راهنمایی متخصص میتواند باعث ریزش موها شود.
عوامل زیست محیطی: عوامل زیست محیطی مانند آلودگی هوا، آب و خاک، تماس طولانی مدت با مواد شیمیایی مانند مواد شوینده و مواد شیمیایی آرایشی میتوانند باعث آسیب به موها شوند و در نتیجه باعث ریزش آنها شوند.
استفاده از داروها: برخی از داروها میتوانند عاملی در ریزش موها باشند. برخی از داروها مانند داروهای شیمیدرمانی، داروهای هورمونی، ضد افسردگی، ضد صرع و داروهای کمکی پس از عمل جراحی میتوانند باعث ریزش موها شوند.
مهم است برای تشخیص دقیق و درمان ریزش موها، به یک طبیب متخصص کنید و علت ریزش موهای خود را به صورت کامل بررسی کنید. درمان درونی و بیرونی مناسب و تغییرات در روشهای زندگی میتوانند به بهبود سلامت موها کمک کنند